چرا تولید کنندگان به این فکر نمی افتند؟
دیوید لیرمونت، مدیر عملیات و ایمنی وبسایت هواپیمایی FlightGlobal (مربی سابق پرواز و خلبان) تایید کرد که در صورت سقوط صندلی رو به عقب در هواپیما امن تر است، اما گفت که خطوط هوایی بعید است که با توجه به هزینه ها و اولویت مشتری از چنین تغییراتی پشتیبانی کند.
او گفت: «تحقیقات زیادی در این زمینه انجام شده است و با این حال، هزینه ها برای خطوط هوایی بسیار گران است. در طول یک ضربه، مرکز جاذبه مسافر بالاتر خواهد بود و صندلی از فشار بیشتری برخوردار خواهد بود – بنابراین صندلی، اتصالات و کف هواپیما باید تقویت شود. این کار باعث افزایش وزن هواپیما و در نتیجه آن منجر به افزایش مصرف سوخت می شود.» او همچنین گفته که برای کمبرندهای سه سویه نیز همین موضوع مطرح است، زیرا مرکز جاذبه باید از کمر به شانه منتقل شود.
آیا شما می خواهید رو به عقب بنشینید؟
آقای لیرمونت همچنین ادعا کرده است که صندلی رو به عقب در هواپیما با مخالفت مسافران روبرو خواهد شد. او می گوید: «مردم هم آن را نمی خواهند، مسافران جت fly Trident که هر دو نوع صندلی را دارد، سر اینکه صندلی رو به جلو نصیبشان شود بحث های زیادی می کنند. در قطار نیز همیشه صندلی های رو به جلو محبوب تر است».
یکی از تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده، مطالعه سال ۱۹۵۲ از طرف Naval Aviation News بود که گفته است مسافران در صندلی های رو به عقب، ۱۰ برابر شانس بیشتری برای زنده ماندن دارند. مطلعه دیگری از ریچارد اسنیدر، محققی از دانشگاه میشیگان نشان داده که داده هایی که طی تحقیقات به دست آمده اند به طرز شگفت انگیزی مشخص کرده که در زمان بروز فشارهای ناشی از سقوط، صندلی رو به عقب می تواند این فشارها را تا حد زیادی بیشتر از صندلی های رو به جلو تحمل کند.
برن کیس، مدیر سابق فرودگاهی در اورگان، یکی دیگر از طرفداران اصلاحات در هواپیماهاست. او برای معرفی صندلی های رو به عقب در طول دهه نود کمپینی به راه انداخت و با مجله هوا و فضا در مورد این موضوع مصاحبه کرد. او اینطور می گوید: «خطوط هوایی می گویند مسافران دوست ندارند رو به عقب بنشینند. اما هواپیماهای نظامی و جت های شرکتی این نوع صندلی ها را در اختیار دارند و هیچ مشکلی از آنها گزارش نشده است».
هواپیماهایی که صندلی رو به عقب دارند
اگر شما جزو آن دسته از افراد هستید که حس می کنید اگر رو به عقب بنشینید، از امنیت بالاتری برخوردار خواهید بود، پس در نظر داشته باشید که برخی از هواپیماها صندلی های رو به عقب دارند. اما موضوع اینجاست که متاسفانه آن ها هزینه بالایی برای این نوع صندلی ها که در کلاس بیزینس یا فرست کلاس هواپیما هستند، دریافت می کنند که شاید برای همه امکان پذیر نباشد. کابین های پریمیوم در بریتیش ایرویز، اتحاد و یونایتد صندلی هایی رو به هر دو طرف دارند که باعث می شود هر شخص به دلخواه خود رو به سمت مورد علاقه اش بنشیند.
حالا باید بگوییم با اینکه صندلی های رو به عقب امن تر هستند، اما این دلیلی نیست که برخی از هواپیمایی ها می خواهند از آن استفاده کنند؛ بهره گیری از فضا به اندازه درست، مطرح است. به همین دلیل شرکت زودیاک، نقشه جدیدی را برای طراحی داخلی هواپیما در سال ۲۰۱۵ مطرح کرد که طی آن، در یک هواپیما صندلی های رو به عقب و جلو هر دو موجود بودند. طراحی با اینکه فضای شانه و دست های بیشتری برای مسافران فراهم می کرد اما یک مشکل اساسی داشته که خیلی از افراد با آن مشکل دارند: چشم در چشم شدن با مسافر جلویی! به همین دلیل هم این طرح هرگز عملی نشد.
رخی از هواپیماهای قدیمی نیز در کلاس اکونومی این ویژگی را داشتند. هواپیمای مسافربری هاوکر سایدلی ترایدنت که در دهه ۶۰ استفاده می شد، یک طراحی منحصر به فرد داشت به این صورت که یک طرف هواپیما رو به جلو و طرف دیگر رو به عقب بودند. دیگر صندلی رو به عقب در هواپیما برای ایرلاین ساوت وست بود که صندلی های راحتی داشت که رو به هم بودند که البته طبق گفته کارمندان این شرکت هواپیمایی، این صندلی ها جزو آخرین انتخاب های مسافران بودند.