بازیافت هواپیما | Airplane Recycling
استفاده مجدد از هواپیماهای از رده خارج می تواند گران باشد اما رها کردن آن ها در طبیعت نیز، برای محیط زیست مضر نیست؛ پس چه کاری برای هواپیماهای از رده خارج باید انجام بگیرد؟ متخصصان، زمانی که یک فروند هواپیما از رده خارج می شود، رو به جدا کردن قطعات و بازیافت آن ها می آورند. هر هواپیما از صدها قطعه درست شده که بسیاری از آن ها می توانند جزو قطعاتی در بازیافت هواپیما محسوب شده و در صنعت یا بخش های یک هواپیمای جدید به کار روند. الی گشت در ادامه شما را با فرایند بازیافت هوا آشنا خواهد کرد؛ با ما همراه باشید.
هنگامی که یک هواپیما به مرکز بازیافت می رسد، از مواد خطرناکی مانند باتری، سوخت و روغن پاکسازی خواهد شد. از بین بردن این مایعات قبل از بازیافت، تضمین می کند که هیچ چیز نمی تواند به زمین نشت کرده و مناطق اطراف را آلوده کند. تیم زمانویک رئیس شرکت Jet Yard (شرکتی که قطعات هواپیما را بازیافت و جداسازی می کند) می گوید: «ما تمام قطعات کاربردی و خوب هواپیما را برداشته و سپس آن را خرد می کنیم». این شرکت هر ساله حدودا ۱۲ هواپیما را بازیافت می کند.
بعضی از قطعات، مانند موتور، ارابه فرود و شیشه جلو پنجره، می توانند خانه های جدیدی را در هواپیماهای دیگر پس از بازرسی، تمیز کردن و ارسال برای تعمیرات پیدا کنند. در موارد دیگر، کابین خلبان می تواند به یک شبیه ساز پرواز برای آموزش خلبانان تبدیل شود، یا بدنه مورد مطالعه قرار گیرد تا تولید کنندگان هواپیما بتوانند نسل های آینده هواپیما را بهبود بخشند. بخش هایی از هواپیما حتی به فیلمسازان نیز فروخته شده، به طوری که آن‌ها می توانند در فیلم ها یا برای عکاسی مورد استفاده قرار بگیرند. باقی قطعات نیز به موزه رفته، تبدیل به مبلمان شده و یا دیگر سرنوشت هایی از این قبیل را تجربه کرده است.
برای قطعاتی که قابل استفاده مجدد نیستند، باید آلومینیوم، تیتانیوم، سیم مسی و سایر مواد را از هم جدا کنند. در نهایت، اتاق خالی هواپیما خرد شده و به فلز اوراق تبدیل می شود. بازیافت هواپیما در این مرحله، قطعه اوراق را به بخش های کوچک تبدیل کرده و آن را در فلزهای مختلف دسته بندی می کند.
البته همه بخش های درونی هواپیما را نمی توان بازیافت کرد. حدود ۸۵ تا ۹۰ درصد وزن هواپیما می تواند بازیافت شود (هدف زمانویک این است که این درصد به به ۹۵ برسد). اما بعضی از مواد به سختی خرد شده یا ارزش پول کمتری دارند. در حال حاضر، عایق ها، موکت، بالش های صندلی، کفپوش و قطعه های دیوار یا سقف معمولا به محل دفن زباله فرستاده می شود. زمانویک می گوید: «واقعا ارزش آن را ندارد که این همه نیروی کار برای این قطعات گذاشته شود».